Η αρθροσκόπηση ώμου γίνεται για διαγνωστικούς αλλά κυρίως θεραπευτικούς λόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις η παθολογία είναι συγκεκριμένη και η διάγνωση έχει τεθεί με το κατάλληλο ιστορικό, φυσική εξέταση και απεικονιστικό έλεγχο. Μερικές φορές όμως, η διάγνωση δεν είναι απόλυτα προφανής, και μελέτες έχουν αναδείξει ότι η αρθροσκόπηση σε χρόνια επώδυνα σύνδρομα του ώμου δύναται να αποκαλύψει παθολογικά ευρήματα στο 90% περίπου των ασθενών.
Αρθροσκοπικά μπορεί να αντιμετωπιστεί το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής (ακρωμιοπλαστική), οι ρήξεις τενοντίου πετάλου (συρραφή με άγκυρες), η ασβεστοποιός τενοντίτιδα (απελευθέρωση +/- ακρωμιοπλαστική), τα ελεύθερα σώματα (αφαίρεση), η αστάθεια (σταθεροποίηση με άγκυρες), ο παγωμένος ώμος (απελευθέρωση θυλάκου), οι φλεγμονές κ.α.
Η επέμβαση γίνεται υπό γενική και περιοχική (διασκαληνικός αποκλεισμός) αναισθησία, σε πλάγια κατακεκλιμμένη θέση. Συνηθέστερα χρησιμοποιούνται 2-3 μικρές τομές (πόρτες) οπίσθια, πλάγια και πρόσθια του ώμου. Εισάγονται υγρά στην άρθρωση και επισκοπούνται με την κάμερα οι σημαντικές δομές αυτής (τενόντιο πέταλο, τένοντας δικεφάλου, αρθρικός χόνδρος και επιχείλιος χόνδρος). Οι βλάβες αντιμετωπίζονται ανάλογα με ειδικά εργαλεία που εισάγονται από τις άλλες τομές. Στη συνέχεια η κάμερα και τα υγρά εισάγονται εκτός της άρθρωσης, υπακρωμιακά, όπου ελέγχονται το τενόντιο πέταλο, το ακρώμιο, ο ορογόνος θύλακος, η ακρωμιοκλειδική άρθρωση κλπ. Για τις τομές χρησιμοποιούνται ράμματα που αφαιρούνται μετά από 10 ημέρες. Τίθεται ανάρτηση και το άκρο κινητοποιείται με οδηγίες ανάλογα με την πάθηση και την αντιμετώπισή της.
Η ορθή γνώση της ανατομίας, των παθήσεων, των παθολογικών ευρημάτων και των παρεκκλίσεων του φυσιολογικού για κάθε άρθρωση είναι βασική για την εκτέλεση των επεμβάσεων με επιτυχία και χωρίς επιπλοκές.